De nieuwe week is halfweg en ik zit in een vaste routine nu. Elke dag 2 taalsessies en in de namiddag wat sport.

Op maandag zijn we begonnen met een nieuwe groep in niveau 2. Jacob, een student uit Zweden, Sally en Donald, twee 40 plussers uit Texasen ikzelf. Jacob en ik hadden al vlug door dat het verschil met de 2 Texanen wel erg groot was, en wat ik verwachtte gebeurde de volgende dag ook. Ze hebben zelf besloten om terug te keren naar niveau 1, want dat ging echt niet. Nu zitten we dus nog met 2 en gaat het hard. Verbos irregulares, reflexivos, reciprocos en nog andere leuke dingen. Ik moet wel zeggen dat de leraressen het zeer goed aanbrengen, want er wordt veel gelachen en veel wordt spelenderwijs aangeleerd.

Maandag ook eens gaan lopen op het strand, maar dat had ik beter niet gedaan. Zonder loopschoenen in de bagage (de boog kan niet altijd gespannen staan) was het op blote voeten te doen, maar 25 minuten waren al genoeg om een paar blaren te ontwikkelen en het dus verder voor bekeken te houden.

Gisteren ben ik dan maar opnieuw gaan surfen, wat me toch iets beter af gaat tegenwoordig

Als afsluiter nog een paar observaties in het dorp(je) hier.

Enkele metsers zijn hier bezig aan de constructie van een huis, maar gaan toch wel redelijk primitief te werk. De stellingen zijn vervaardigd uit bamboe stokken die waarschijnlijk best wel stevig zijn, maar echt bedrijfszeker ziet het er toch niet uit. Twee handlangers voeren constant cement aan in een grote plastic emmer. Gewoon op de schouder en zo twee verdiepingen op langs een houten laddertje. Ondertussen staat er beneden een andere tot aan zijn enkels in de cement te dabberen en de emmers bij te vullen met een schop.

Wanneer ik 's middag een fruitsla zit te eten in een restaurantje passeert er een koppel toeristen. Ook al is het duidelijk dat het een koppel is, toch wordt het meisje nagefloten en wordt er vanalles geroepen door een local die blijkbaar niet aan zijn proefstuk toe is.

Wanneer ik op het strand wandel zie ik ook hoe de (enkele) vuinisbakken worden leeggemaakt die her en der zijn geplaatst. Er zitten geen plastic zakken in, dus komt er een arbeider met een jute zak langs en begint er alles stuk voor stuk met zijn blote handen uit te halen en over te hevelen in de jute zak. Proper !

Terug thuis zie ik dat Oswaldo, de surfer, wat aan zijn armspieren aan het werken is. Op het binnenplaatsje heft hij een gewicht verschillende keren snel boven het hoofd. Training om sneller te kunnen peddelen bij het golfsurfen. Het gewicht in kwestie kan ik niet anders omschrijven als een ijzeren staaf met aan beide zijden een klomp cement. Het is dan nog niet eens van hemzelf, maar hij heeft het geleend van een vriend voor een paar dagen.

Ik heb het hier ondertussen wel gezien. Een paar straten en je bent rondgewandeld. Er zijn hier hippies die hier de godganse dag geen poot uitsteken, 36 toertjes rond het dorp rondsloffen en nu en dan een joint opsteken of aan een waterpijp lurken. Ik wil niet eens weten hoeveel maanden sommigen hier al rondhangen.

Zondag wacht het vliegtuig naar Peru, ga ik andere lucht opsnuiven en mijn Spaans in de praktijk proberen te brengen.