Het eerste deel van de busrit richting Uyuni ging langs Potosi. Waar er volgens mij trouwens niet veel te zien is, dus ik ben blij dat we dat van ons programma hebben geschrapt. Dat stuk ging redelijk comfortabel en na een lunchpauze konden we met een andere bus het tweede deel aanvatten. En dat was een ander paar mouwen.

Eerst komt er eenjonge kerel in het gangpadstaan en een verkoperspraatje afsteken over een of andere wonderzalf op basis van cocabladeren. Het ruikt een beetje naar reflexspray en volgens wat ik kan verstaan helpt het tegen artritis, reuma, is het goed voor de werking van de nieren en voorkomt het zelfs bedplassen bij kinderen :-) Kortom waarde passagier, hier heeft u al uw hele leven op gewacht. Hij deelt dan ook nog 'gratis' staaltjes uit, maar even later zouden die dan 7 Bol. moeten kosten en komt hij ze vrolijk weer ophalen. Een paar kilometer verder stapt onzejonge vriend van de bus en kunnen we verder. Heel de tijd zit er ook een vrouw vooraan in het gangpad op een omgekeerde plastic emmer. Blijkbaar kan je ook op die manier 6 uur meerijden op de bus (waarschijnlijk tegen een verminderd tarief). Af en toe begint ze wat te knikkebollen en valt ze bijna van haar emmer, maar ze houdt het eigenlijk verbazend goed vol. We vorderen traag en dat is vooral tewijten aan de staat van de weg. Ik denk niet dat er een kilometer geasfalteerde weg tussen zit. Honderden kilometers zand en stenen en kronkelige wegen liggen op ons te wachten. Bovendien zijn er her en der ook nog wegenwerken aan de gang (je vraagt je af aan wat ze werken) en kruipthet stof langs de open ramen naar binnen. Het landschap wordt wel gaandeweg mooier en mooier. De rotsen kleuren rood, geel en groen en de cactussen zijn niet te tellen. Halverwege houden we halt voor een plaspauze en merk ik op dat er 5 sterren staan op onze bus. Wat een geluk dat we in de meest luxueuze klasse reizen :-).

Wanneer we verder rijden komt er een jonge gast van een jaar of 15 met 2 bakken cola in het gangpad staan en begint hij iedereen te voorzien van een flesje cola. Ik wist dat die 5 sterren ergens voor moesten staan :-)

Eindelijk in Uyuni en het heeft een beetje weg van een wild west stadje. Kouder dan elders en wind die door de stratenjaagt. We vinden al snel een hotelletje en gaan ons ook nog even aanmelden bij de touroperator. Nog snel even een pizza en eindelijk naar bed.