De tocht met de bus naar Uspallata deed al het beste vermoeden, want de valleien waar we door reden waren weer van een uitzonderlijke schoonheid. Azuurblauwe meren temidden van prachtige bergen. De streek rond Uspallata is ook de plaats waar de film 'Seven Years in Tibet' is opgenomen met Brad Pitt (voor de liefhebbers). Het dorp zelf lag er nogal stilletjes bij en op onze zoektocht naar een goed en betaalbaar hotelletje hadden we niet veel keus, want op bepaalde adresjes werd er zelfs niet open gedaan. Het werd hostal Montañes, wat vlak in het centrum lag.

We hadden nog enkele uurtjes te spenderen en gingen nog wat wandelen naar de heuvels in de buurt. Wel redelijk veel wind daarboven, maar het uitzicht op het dorp midden im de vallei was prachtig. 's Avonds dan nog lekker gaan eten in het restaurant vlak naast de deur waar de kok van dienst zich vlak voor ons in het zweet werkte om onze steaks op de parilla juist goed te krijgen.

De volgende dag gingen Caroline en ik paardrijden, terwijl Katrien er voor koos om eens lang uit te slapen. Alhoewel het misschien meer te maken had met haar traumatische ervaringen van het paardijden in Sucre :-). Dat was echt nergens voor nodig geweest, want het uitzicht in de heuvels was geweldig, maar de paarden deden het kalm aan.

In de namiddag gingen we dan met een busje en een (Spaanstalige) gids richting Alta Montañes, het hooggebergte, naar de grens met Chili.

Hoe hoger we gingen met het busje, hoe kouder het werd, maar ook hoe mooier en imposanter de bergen. Onze gids was echt een gepassioneerd verteller en overduidelijk heel trots op zijn streek, maar ik moest me echt goed concentreren om al dat Spaans te verwerken.

We bereikten zelfs de sneeuwgrens en daar was het berekoud en waaide er een sterke wind.

Terug in het dal, was het gelukkig terug een stuk warmer, maar het echt warme weer was er niet meer bij.

De volgende dag hadden we een ticket gekocht naar Santiago en moesten we dus weer richting bergen om via de Andes naar Chili te reizen. Aan de grens was er weer het gebruikelijke palaver en moesten we als schaapjes met onze rugzak in de rij gaan staan en plechtig beloven dat we geen fruit of groenten het land probeerden in te smokkelen. Ondertussen ging onze chauffeur met een bekertje rond om wat drinkgeld te verzamelen voor die brave douanebeamten. In mijn ogen komt dat overeen met je reinste corruptie, maar dat zal hier ongetwijfeld wel anders worden uitgelegd :-)

Daarna afdalen via tientallen haarspeldbochten, maarhet landschapin Chili was zo mogelijk nog mooier. Een prachtige bergrivier in een groene vallei die overging in een uitgestrekte vlakte met daarin grote verzorgde wijngaarden onder een blauwe hemel.

In Santiago kwamen we echter weer in een grootstad terecht. Aan de bushalte aangekomen werden we al direct aangesproken door verschillende taxichauffeurs. De meest betrouwbaar uitziende lieten we ons dan naar een centraal gelegen hostal voeren. Ondertussen had hij al wel geïnformeerd of ik getrouwd was met Caroline, want het blijft natuurlijk wel een latino :-)

De hostal was proper en gezellig en een ideale uitvalsbasis voor een verkenningstocht richting het centrum. Via een rommelmarktje kwamen we op een plek waar we een lange trap konden beklimmen om een prachtig uitzicht op de stad te krijgen. Weer tijd voor wat fotootjes dus.

Ook hier was natuurlijk weer een Plaza de Armas waar verschillende locals zaten te schaken, wat hier blijkbaar een populair tijdverdrijf is.

Terug in de hostal konden we mee aanschuiven aan tafel voor een pasta party, een wijntje en wat Pisco Sour (niet echt mijn ding).

Woensdag was een belangrijk dagje. We waren in blijde afwachting van Ken die ons zou vervoegen, maar jammer genoeg trok Caroline weer naar België. Een weekje was echt wel te kort ...

Met een uurtje vertraging was Ken op de afspraak en konden we al direct onze bustickets richting Pucon regelen. Ocharme, hij was nog maar net aangekomen.

's Avonds bracht ik Caroline naar de luchthaven en was het (weer)tijd om afscheid te nemen. Pfff, ik ben hier echt niet goed in. Tot over 4 weken schattie ...

Daarna nog wat eten en de bus op voor een tripje van 12h richting het zuiden!