Johan in Zuid-Amerika

Salta in een notedop

We zaten dus in Salta en onze eerste verblijfplaats was niet echt een meevaller. Toen we ontwaakten bleek ook het goede weer ineens verdwenen te zijn. In vergelijking met de vorige warme dagen was het nu kil en bewolkt. Wij dus op zoek naar een nieuwe slaapplaats. Uiteindelijk belandden we in het andere 'La Linda' hostal. Ietsje dichter tegen het centrum, ietsje duurder, maar ook een stuk properder en gezelliger. De rest van de dag werd besteed aan het verkennen van het centrum, wat kleine inkopen en voor mij een bezoekje aan de kapper. Als er iets is wat ze hier genoeg hebben dan zijn het wel kapperszaken. Een half uurtje later was het al gefikst en voor nog geen 4 euro had ik weer een fris zomerkopje.

De volgende dag hadden we een tour vastgelegd richting Cafayate. De weg ernaartoe was de grootste attractie, want de naam van de tour was de 'Quebrada de las Conchas' (de kloof van de schelpen). Ettelijke miljoenen jaren geleden moet dit hier geheel onder water hebben gestaan en nu blijft er nog een landschap over zoals je dat wel kent van de Grand Canyon in de VS, met als restant nog de schelpen van toen.

Af en toe houdt ons busje halt op stopplaatsen met ronkende namen zoals 'Gargante del Diablo' (de keel van de duivel) of 'Amfiteatro', waar we ons fotoapparaat weer kunnen bovenhalen. Her en der zijn er ook rotsformaties waarin je een bepaalde vorm kan herkennen zoals een kikker, een bisschop en zelfs de hals van Liz Taylor (ze hebben hier een zeer levendige verbeelding). Ondertussen mocht ik ook kennismaken met het drinken van Mate. Onze gids had wat bij en liet hier enkele mensen van drinken. Da's hier in Argentinië een wijd verbreid gebruik en het komt erop neer dat je wat kruiden (iets minder straf als coca)in een houten potje doet, daar heet water op giet en dan met een metalen pijpje dat spul opdrinkt en doorgeeft aan vrienden. Ik was vereerd dat ik mocht meedrinken, maar het smaakte eigenlijk redelijk bitter.

Na 3u arriveren we in Cafayate waar we lunchen en wat kunnen rondslenteren in het centrum. Nadien nog een bezoekje aan de bodega Nanni met natuurlijk ook een proeverij van enkele van hun wijntjes. Voor de kenners, dit is de streek van de Torontes druif waar ze hier vooral witte wijnen van maken. Naar mijn smaak nogal zoet en het kan nog enkele jaartjes gebruiken (alsof ik er iets van ken :-)).

Mede door de hitte (het goeie weer was weer terug) en de wijn lag iedereen nadien in de bus redelijk uitgeteld en waren we blij toen weweer in Salta waren.

De volgende dag zou Henriette ons verlaten en haar eigen weg verder zetten richting Iguazu. Katrien en ik gaan even mee naar de busterminal om een ticket te kopen en ook nog een tochtje te maken met de Teleferico naar de top van de San Bernardo berg die over de stad uitkijkt. In de busterminal zie ik tientallen ijzeren kastjes de voor de zitplaatsen van de wachtende reizigers zijn geïnstalleerd. Dit blijken tv toestellen te zijn waar je met enkele geldstukken de wachttijd wat aangenamer kan doorbrengen. Waarschijnlijk heel populair op het moment dat er een belangrijke voetbalmatch wordt gespeeld, maar dan moet sowieso alles wijken. Dat zie je bijvoorbeeld ook aan de autos. Een Volkswagen Polo bestaat hier niet, da's een Volkswagen Gol :-).

We nemen afscheid van Henriette die na een goeie 2 weken met ons te hebben opgetrokken terug haar eigen weg verderzet. Que tu viajas bien chica!

De volgende dag was voor mij redelijk relax.Terwijl Katrien nog een tour heeft geboekt en weer wat uurtjes in een busje zal doorbrengen spendeer ik mijn tijdaan een wandelingetje in het park en lees ik wat in mijn Lonely Planet over de geschiedenis van Argentinië.Ik breng ookeen toevallig bezoekje aan een soort van overdekte markt. Je ziet er de gebruikelijke drukte enallerlei stalletjes die hun koopwaar aanprijzen. Een Argentijn die mekruist zegt in het voorbijgaan 'Be careful', dus ik hou mijn portefeuille en camera goed bij me, temeer daar ik blijkbaar de enige toerist ben die hier rondloopt. Na de lunch (lomito = steak sandwich, mmm) ga ik dan nog naar een nabijgelegen fitnesscentrum voor een massage. Op voorhand had ik geen idee aan wat ik mij kon verwachten, maar de masseuse van dienst vloog er direct in en ieder spiertje van mijn lichaam werd hardhandig te grazen genomen. Jawadde, dat was nog eens een stevige sportmassage ! Half relaxed en half geradbraakt kon ik een klein uurtje later al strompelend mijn weg verder zetten. Tijd voor een ijsje om terug op mijn positieven te komen. En dan 's avonds natuurlijk mijn zoveelste steak en Salta Negra (een plaatselijk donker biertje). Naar het schijnt is de koeienpopulatie hier tijdens mijn verblijf drastisch gedaald :-).

De laatste dag in Salta was ook de warmste en net dan had ik een MTB tochtje gepland. We waren met 4 en als bij toeval waren het 3 Vlamingen en 1 Nederlander, iets makkelijker converseren dus. Door 2 lekke banden liepen we wat vertraging op, maar de tocht in de vallei temidden van de bergen rond Salta was de moeite. Redelijk vlak, dat wel, maar met deze temperaturen vond ik dat helemaal niet erg. Onze gids Francisco is een jonge gast en ook de eigenaar van het eenmansbedrijfje en deed in zijn beste Engels moeite om ons over de streek en zijn stad te vertellen. Sympathieke kerel en een hele leuke namiddag in de mooie natuur.

In een volgend verhaal staat Mendoza op de agenda!

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!