Toen Ken en ik toekwamen in Buenos Aires zag het erweinig veelbelovend uit. We stonden nog in korte broek omwille van de hitte in Iguazu, maar hier was het hard aan het regenen.

En dan kon onze zoektocht naar een leuk hotelletje beginnen. Met de taxi werden we afgezet in de San Telmo barrio (wijk) waarover we hadden gelezen en die ons het leukst leek om enkele dagen te spenderen. Onze eerste keuze van hotel zat compleet vol, dat heb je met die adresjes in de Lonely Planet, elke toerist gaat er naartoe.

Uiteindelijk belandden we in de Garden House Hostal. Elke kamer is er ingericht door een andere kunstenaar. Ook hier was er aanvankelijk geen plaats, maar als we een keer of twee van kamer zouden wisselen, moest het wel lukken.

's Avonds gingen we dan op zoek naar wat ons werd aangeraden als het beste steak restaurant uit de stad, El Desnivel. Niet zozeer voor de inrichting, maar wel voor de Bife de Lomo. En ik geef toe, het was de beste steak die ik al ooit heb kunnen proeven. Dan nog een flesje rode wijn erbij en genieten maar.

Zaterdag kwamen we te weten dat je kon aansluiten bij een gratis stadsrondleiding die door een local werd gegeven. Een meisje met de naam Macarena (maar die mochten we van haar niet voluit zeggen :-)) stond ons op te wachten. Gedurende 2.5 uur leidde ze ons door een deel van de stad en gaf ze volop uitleg over de geschiedenis en uitte haar persoonlijke afkeer van de huidige politici en de corruptie. Ter hoogte van het presidentieel paleis (in het roze geschilderd !) kregen we dan ook een hele uitleg over de militaire dictatuur van eind jaren 70 wat er toe geleid heeft dat 30.000 Argentijnen zomaar zijn 'verdwenen'. Een toch wel heel triest hoofdstuk in de geschiedenis van dit prachtige land.

En natuurlijk werden er ook volop foto's genomen van de 'Obelisco' op de Av. 9 Julio. Die obelisk is zo'n beetje wat het atomium is voor België.

En Telkens wanneer een lokale voetbalploeg kampioen speelt of wanneer Argentinië het goed doet op een of ander kampioenschap, wordt er hier volop gefeest.

En datzelfde voetbal stond die avond op het programma. River Plate speelde thuis en dat was dus een goeie gelegenheid om een match bij te wonen. Boca Juniors en River Plate zijn hier de bekendste ploegen van de stad, maar dit jaar blijken ze echter niet zo schitterend te presteren. Maar de match van vanavond was tegen Estudiantes, die vorig jaar blijkbaar de Copa de Libertadores had gewonnen (de tegenhanger van onze Champions League), dus het was wel een mooie affiche.

Eerst werden we afgehaald met een busje en met in totaal een 9 toeristen werden we dan naar het stadion gereden. Het grootste van Argentinië met 65.000 plaatsen. Vanavond was er tussen de 30 en 40.000 man, dus welwat lege plekken. Maar eens de vaste spionkop binnen was begonnen ze hun liederen te zingen onder de begeleiding van trommels. Heel ritmisch allemaal, en dat bleven ze eigenlijk heel de match volhouden. Wanneer de supporters van de tegenpartij (die met veel minder waren) toch boven het geluid uitkwamen ging het nog luider om hen te overstemmen. En zelfs wanneer de tegenpartij scoorde bleven ze toch vrolijk verder zingen. Eerst hadden we wat spijt dat we centrale zitplaatsen hadden, maar in de tweede helft werd er in de spionkop wat gevochten, dus was ik maar blij dat we daar niet tussen zaten :-)

Het niveau van het spel was niet zo goed, maar de sfeer compenseerde veel. Met een achterstand van 0-1 voerde de thuisploeg de druk dan wat op tegen het einde van de wedstrijd. De supporters rond ons begonnen nu luider en luider hun team aan te moedigen en iedereen ging op de banken recht staan. Wanneer er tegen hun ploeg een fout werd gemaakt of wanneer ze het niet eens waren met de scheidsrechter was het 'burro' van hier en 'puta de madre' van ginder :-)
De tijd was om, maar er werden nog enkele minuten overgespeeld. Heel het stadion zong luid: Vamos, vamos River Plate! En in de 93ste minuut, een schot vanop rechts, de keeper kan er niet goed bij en een andere aanvaller schiet de bal in het dak van het doel. Heel dat stadion ontploft natuurlijk en mensen vallen elkaar in de armen. Niet normaal wat voetbal betekent voor die Argentijnen. Het was 'maar' een gelijkspel, maar het werd bezongen en gevierd als een overwinning. En ik was weer blij dat ik dat heb kunnen meemaken.

Gisteren was het vooral een regendagje. Door de buien heen zijn we toch op bezoek geweest bij Evita Duarte Peron, die begraven ligt op het indrukwekkende Cementerio de la Recoleta. Eigenlijk een heel bescheiden graf, zeker als je het vergelijkt met veleandere bombastische graftombes die je er kan aantreffen. Een vervelend detail is wel dat het op dat kerkhof stikt van de muggen, dus ik was blij dat ik er (half opgegeten) kon vertrekken.

Dan maar richting Cafe Tortoni, het oudste koffiehuis van de stad en opgericht door een Italiaanse immigrant. Een plek waar je heerlijke cafes, cortados, carritos, etc ... kan bestellen en waar het interieur de authentieke sfeer uitstraalt van het begin van de vorige eeuw.

Dan was voor Ken de tijd gekomen om afscheid te nemen. Hij heeft een maand meegereisd, maar aan alle mooie liedjes komt een eind. Hij kon zich vandaag alvast acclimatiseren aan de regen in België :-).

In de namiddag ben ik dan nog wat gaan rondstruinen op de bekende vlooienmarkt in de San Telmo wijk. Veel antiek en allerlei prularia, maar wel gezellig en ideaal om wat souveniertjes op de kop te tikken.

Ondertussen hadden we in het hostal enkele mensen leren kennen uit Engeland, Nieuw-Zeeland en Zweden en met een groepje zijn we dan het weekend gaan afsluiten in de Puerta Roja, een gezellige bar vlakbij het hostal.

Vandaag schijnt de zon opnieuw en kan ik verder op ontdekkingstocht ...